Kiedy doskwierają nam trudności i wyzwania, zastanawiamy się nad tym jakie rozwiązania wdrożyć, co zrobić, by one po prostu zniknęły. Czasami nawet nie zdajemy sobie sprawy, że coś nam przeszkadza, że jakieś zachowanie uniemożliwia nam funkcjonowanie. Tak bardzo się do niego przyzwyczailiśmy, że przyjęliśmy że musi tak być. Jednak w pewnym momencie okazuje się, że jesteśmy zupełnie sfrustrowani, bez sił, i widzimy, że już tak więcej nie wytrzymamy. Od czego zacząć? Jak możemy sobie pomóc?
Często oprócz nas, problemy zauważają również osoby z naszego otoczenia. Dostajemy wtedy dobre rady i wskazówki jak sobie z nimi poradzić. Zdarza się, że zauważają one rzeczy, które rzeczywiście dla nas są trudne, ale otoczenie zwraca również uwagę na coś, co dla nie stanowi problemu. Dlatego najważniejsze jest, abyśmy na samym początku, kiedy zastanawiamy się nad tym, co chcemy zmienić, zadali sobie pytanie:
Co jest dla mnie trudne?
Czego już nie chcę robić?
Co chcę, żeby było inaczej?
Co dla mnie jest trudnego w tym zachowaniu mojego dziecka?
Co chciałabym zmienić?
Odpowiedzi na te pytania ujawnią nasze potrzeby i emocje, a nie oceny osób z naszego otoczenia. Rozpoczynając pracę nad zmianą i wprowadzając toco nowe, często czujemy się zdezorientowani. Jeśli nie zastanowimy się nad tym, co tak naprawdę jest dla nas trudne, co my chcielibyśmy zmienić w tej konkretnej sytuacji, a przede wszystkim nie ustalimy jakie mamy możliwości, siły i zasoby do zmiany, to przy pierwszych pojawiających się trudnościach poddamy się i stwierdzimy że to i tak bez sensu.
Każda zmiana, nowa sytuacja i strategia wiąże się z pewnym oporem i lękiem. Często zdajemy sobie sprawę, że nie od razu osiągneliśmy zamierzony efekt. Czujemy, że robi nam się trudno i zapominamy o tym, DLACZEGO chcieliśmy coś zmienić. Chęć do zmiany i pracy nad tym, by ją wprowadzić powinna wypływać z naszego głębokiego przekonania, że to „stare” już nam nie służy i nie chcemy żeby nadal tak było. Gdy to przed sobą przyznamy, będziemy gotowi na to, co nowe. Często w zmianie tej potrzebujemy wsparcia specjalisty, czyli osoby, która będzie towarzyszyć nam w zmianie i pomoże dostrzec coś z innej, szerszej perspektywy. Kiedy zobaczymy „cały obrazek” sytuacji, łatwiej nam będzie podjąć decyzję co chcemy z tym zrobić dalej. Taka osoba wspólnie z rodzicem ustali plan działania w oparciu o jego potrzeby i możliwości. Podczas systematycznych spotkań, specjalista będzie omawiał bieżące postępy i pojawiające się trudności, podpowie co może być wspierające na kolejnych etapach pracy.
Dużą wartością takiej pracy jest poczucie, że nie jesteśmy pozostawieni sami sobie z informacją „Proszę coś z tym zrobić„, ale mamy możliwość współpracy łączącej zarówno potrzeby i możliwości dziecka, jak i nasze. Często może się okazać, że to czego oczekiwaliśmy na początku, przestaje być istotne, bo w toku pracy odkryjemy to, co naprawdę jest dla was ważne.
Autorka BLOGa i prowadząca warsztaty
Martyna Piotrowska
Jestem psychologiem, dyrektorem merytorycznym w Terapeutycznym Punkcie Przedszkolnym, a prywatnie mamą dwójki dzieci. Z Ośrodkiem Wspierania Rozwoju Neuromind jestem związana od 2014 roku. Prowadzę przedszkole, w tym zajęcia z dziećmi z wyzwaniami rozwojowymi oraz konsultacje z rodzicami.
Pracuję w oparciu o podejście rozwojowe, jestem terapeutą metody Growth Trough Play System. W swojej pracy wspieram dzieci i ich rodziców w rozwijaniu samoświadomości i komunikacji swoich potrzeb, granic w oparciu o budowanie autentycznej relacji z innymi. Wspólnie z rodzicami przyglądamy się temu, co w procesie wychowania wspiera rozwój ich dziecka, czego mogą robić więcej, a co mu nie służy.
Prowadząc zajęcia z dzieckiem zależy mi na tym, że oprócz rozwijania jego umiejętności, budować świadomość rodzica wokół trudności dziecka, tak by lepiej był w stanie zrozumieć zachowanie swojego dziecka. Wiedza, zrozumienie i akceptacja wspierają rodzica w codziennym życiu.
Zależy mi na tym, aby dzielić się swoją wiedzą oraz doświadczeniem zdobytym w pracy z dziećmi, rodzicami oraz zespołem terapeutycznym, pracując w oparciu o podejście niedyrektywne.
Bliskie są mi idee rodzicielstwa bliskości, porozumienia bez przemocy, uważności oraz samoakceptacji.
Zobacz pozostałe artykuły
Warsztaty dla Rodziców „Zrozumieć dziecko – zrozumieć siebie”
O zorganizowaniu warsztatów dla rodziców myślałam od jakiegoś czasu. Obserwowałam rosnące zainteresowanie...
Zrozumieć „trudne zachowania” – kiedy mojemu dziecku robi się trudno?
Kiedy dziecko jest "najbardziej", najintensywniej widoczne dla nas? Kiedy krzyczy, kopie, płacze, uderza - jednym...
Prawidłowy rozwój mowy, a rozwój mowy dzieci z niedosłuchem
Chociaż w pierwszych miesiącach życia, dziecko nie posługuje się świadomą mową i nie jest w stanie komunikować się w...